ակիշ
Հայերեն
- ՄՀԱ՝ [ɑˈkiʃ]
Դասական ուղղագրութեամբ՝
վանկեր՝ ա•կիշ
Ստուգաբանություն խմբագրել
Փոխառություն՝ պարսկերեն āgīš։
Գոյական
- բերանը տափակ, ձվաձև բոլորակ, կոթը կարճ և ծայրը կեռ երկաթե փոքր գործիք՝ խմորի տաշտը քերելու համար, թաթակիշ տաշտաքերիչ ◆ Տաշտին կպած խմորը ակիշով քերեց։
- Ադանա՝ կեռ ծայրով երկաթե երկար ձող՝ թոնիրը խառնելու՝ թոնրի մեջ ընկած հացը և այլն հանելու համար
- մետաղե կեռ, որ ամրացվում է պատին՝ զանազան բաներ կախելու համար ◆ Ու այս պահուս Աստղիկ նստած այն աղքատիկ օրորոցին քով, որ սենեկին երկու որմերուն ակիշներեն կախված էր… կպատմեր։ Տիգրան Կամսարական
- Սեբաստիա, Մուշ՝ արորի, գութանի խոփի ցեխը մաքրելու գործիք
- Սեբաստիա՝ (փխբ․) սև ու նիհար ◆ Այս աղջիկը ակիշ կըլմանի։ (Կարապետ Գաբիկյան)
Հոմանիշներ խմբագրել
- տաշտաքեր (ժղ․), տաշտաքերիչ, ակիշթաթ, թաթակիշ, թաթ
- աթարոց (ժղ․), հացհան, հացկան
Արտահայտություններ խմբագրել
| Ի արտաքին հոլովում | ||
| Եզակի թիվ | Հոգնակի թիվ | |
| Ուղղ. | ակիշ(ը) | ակիշներ(ը) |
| Սեռ. | ակիշի | ակիշների |
| Տր. | ակիշի(ն) | ակիշների(ն) |
| Հայց. | ակիշ(ը) | ակիշներ(ը) |
| Բաց. | ակիշից | ակիշներից |
| Գործ. | ակիշով | ակիշներով |
| Ներգ. | ակիշում | ակիշներում |
| Բաղադրյալ բառեր | |
| Թարգմանություններ | |
Աղբյուրներ խմբագրել
- Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
- Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
- Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։