ակնջուկ
Հայերեն բարբառային բառ
վանկեր՝ ա•կ(ը)ն•ջուկ
ակնջուկ 1 խմբագրել
- Վան՝ (բսբ․) կանեփուկ ◆ Ակնջուկն ու գառինդմակն կարոտ են մանուշակին։ (Գարեգին Սրվանձտյան)
Արտահայտություններ խմբագրել
ակնջուկ 2 խմբագրել
- Վան, Սալմաստ՝ կանանց ականջի փաթթոց, կապ ◆ Վարժուհին կապում է նորա ականջները երկկողմսնի խլության ակնջուկով։ (Րաֆֆի)
Արտահայտություններ խմբագրել
Աղբյուրներ խմբագրել
- Հրաչյա Աճառյանի Անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Հայոց լեզվի բարբառային բառարան («Նաիրի» հրատարակչություն), Երևան, «ՀՀ Գիտությունների Ազգային Ակադեմիա», 2001-2002 — 2792 էջ։