ակռկել
Հայերեն
- ՄՀԱ՝ [ɑkrˈkɛl]
Դասական ուղղագրութեամբ՝
վանկեր՝ ա•կ(ը)ռ•կել
Ստուգաբանություն
խմբագրելԲայ
- Նոր Բայազետ, Վան, Մուշ, Շատախ՝ մի բանի դեմ առնելով կամ մեջը խրվելով՝ լռվել ◆ Նա… ակռկեց փշալարին, շալվարը պատռեց։ (Նաիրի Զարյան) ◆ Իր ծամերից երկու փունջ ակռկավ բերդի ծերին ու մինչև էսօր վառված գերանի պես կերևան։ Խաչիկ Դաշտենց
- Վան՝ (փխբ․) կպչել, պոկ չգալ, կառչել ◆ Ակռկել է օձիքես։ (Հրաչյա Աճառյան)
- Վան՝ կուլ չգնալ, բկին կանգնել ◆ Շատ պարև խորած կոտ Արամին, ասա ինոր սկուն տաճկցար, որ Սուրփ Աստըվածն էլ մոռցար, ինոր կերած խացն ակռկի իր պյոկ, էլ պան չեմ ասե։ ԱՏՍ
Հոմանիշներ
խմբագրել- (ժղ․) լռվել
- կառչել, կպչել, փակչել, ասռել (գվռ․), դեմ առնել, դեմ ընկնել, ատամներով բռնել
Արտահայտություններ
խմբագրել| Խոնարհում | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| Բաղադրյալ բառեր | |
Թարգմանություններ
խմբագրելԹարգմանություն
Աղբյուրներ
խմբագրել- Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
- Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
- Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։