Հայերեն

Դասական ուղղագրութեամբ՝

վանկեր՝ ա•հազ•դու 

Ստուգաբանություն

խմբագրել

Ածական

  1. ահ՝ երկյուղ ազդող, սարսափ ազդող՝ հարուցող ◆ Նորից բացականչեց Վահանը, ավելի բարձր ու ահազդու ձայնով։ (Գարեգին Սևունց)

Հոմանիշներ

խմբագրել
  1. ահազդեցիկ, ահասարսուռ, ահասաստ, ահարկու, սարսափազդու, ահընկեց (հին)

Արտահայտություններ

խմբագրել

Թարգմանություններ

խմբագրել

Աղբյուրներ

խմբագրել