Հայերեն

Դասական ուղղագրութեամբ՝

վանկեր՝ ա•հա•սաստ

Ստուգաբանություն

ահ պատճառող՝ ազդող ◆ Ծառան իր հակառակորդի ամեհի տեսքից կռահեց նրա ահասաստ մտադրությունը։

ահազդու, վախ ներշնչելով ◆ Աչքերի հանդեպ ահասաստ հառնեց, կանգնեց հանկարծ մի բարի դեմք։ Եղիշե Չարենց ◆ Լռությունն է իշխում ահասաստ: ԵՉ

Բաղադրյալ բառեր

Թարգմանություն

Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։