Հայերեն

Դասական ուղղագրութեամբ՝

վանկեր՝ ա•հե•ղա•շունչ

Ստուգաբանություն խմբագրել

ահեղ փչող, ահռելի թափ ունեցող ◆ Թող զայրանա գլխիդ մրրիկ ահեղաշունչ: Հովհաննես Հովհաննիսյան
ահ արտահայտող, զարհուրելի, սարսափելի ◆ Եվ ռազմիկները… սպասելով ահեղաշունչ վայրկյանին՝ լեռան կողին, կմոլեգնին, կը սպառնան։ (Դանիել Վարուժան)

Բաղադրյալ բառեր

Թարգմանություն

Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։