Հայերեն

Դասական ուղղագրութեամբ՝

վանկեր՝ ա•հու•զար

Ստուգաբանություն

(բրբ․) տառապանք, տվայտանք, վիշտ ◆ Իմ սիրածը ինձ տվեք, չքաշեմ ահուզարը: (Ժողովրդական երգ) ◆ Ֆիդան յարը ինձ տվեք, չքաշեմ ահուզարը։ Աշոտ Հովհաննիսյան
Սեբաստիա, Թբիլիսի, Կարին, Մուշ, Խարբերդ, Երզնկա՝ ահուդող, մեծ սարսափ, պատճառած սարսափը, բռնությունը, նեղությունը ◆ Այդ անզգամին ահուզարեն կուլային հարսներ, մայրեր ու նշանածներ։ Ռուբեն Զարդարյան ◆ Գեղը ահուզարի մեջ էր։ Սահակ Ամատունի

Բաղադրյալ բառեր

Թարգմանություն

Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։