Հայերեն

Դասական ուղղագրութեամբ՝

վանկեր՝ ա•ղա•ղա•կել 

Բայ

  1. բարձր ձայն արձակել, աղաղակ բարձրացնել ◆ Նա շփոթված կերպով վեր թռավ, առաջ վազեց աղաղակելով: (Րաֆֆի)
  2. վախից, զայրույթից և այլնից ճչալ
  3. բարձր ձայնով մի բան ասել

Հոմանիշներ խմբագրել

  1. աղմկել, գոռգոռալ, պոռպռալ (արևմտհ․), (ժղ․) բորբոռալ, ղժժալ, ղժղժալ, ղժվժալ, ղռվռալ, ճղղալ, ճղճղալ, վժվժալ, ժվժվալ, աղմուկ հանել, աղմուկ գցել, աղմուկ բարձրացնել
  2. ճչալ, բացականչել, ծղրտալ, բոռալ, գոռալ, գոռգոռալ, բղավել (ժղ․), (գվռ․)՝ ծկլթալ, ճղալ, ճղավել, կառաչել, ճվալ, ճվճվալ, ճղել, ճղճղալ, ճղրթալ, ճղրտալ, ճչանակել, ճենչել, ճչվրտել, ճչվռտել, ճչվռտալ, գվվալ, ծծվալ, կանչվռտել, ճիչ արձակել, ձայն արձակել, ծիկա տալ, ճիկ հանել, ճիկ արձակել, ձայնը երկինք բարձանալ, ձայնը երկիք հասնել, ձայնը գցել

Արտահայտություններ խմբագրել

Աղբյուրներ խմբագրել