աղաղորդ
Հայերեն
- ՄՀԱ՝ [ɑʁɑˈʁɔɾd]
Դասական ուղղագրութեամբ՝
վանկեր՝ ա•ղա•ղորդ
Ստուգաբանություն
խմբագրելԳոյական
- աղաղելու գործով զբաղվող մարդ
Հոմանիշներ
խմբագրել- խաղախորդ, կաշեգործ, մորթագործ, (ժղ․)՝ դաբաղ, ճոն
- այծենագործ
Արտահայտություններ
խմբագրելԻ արտաքին հոլովում | ||
Եզակի թիվ | Հոգնակի թիվ | |
Ուղղ. | աղաղորդ(ը) | աղաղորդներ(ը) |
Սեռ. | աղաղորդի | աղաղորդների |
Տր. | աղաղորդին | աղաղորդներին |
Հայց. | աղաղորդի(ն) | աղաղորդների(ն) |
Բաց. | աղաղորդից | աղաղորդներից |
Գործ. | աղաղորդով | աղաղորդներով |
Ներգ. | (աղաղորդում) | (աղաղորդներում) |
Բաղադրյալ բառեր | |
Թարգմանություններ
խմբագրելԹարգմանություն
Աղբյուրներ
խմբագրել- Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
- Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
- Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։