աղատ
Հայերեն
- ՄՀԱ՝ [ɑˈʁɑt]
Դասական ուղղագրութեամբ՝ աղատ
վանկեր՝ ա•ղատ
աղատ1 խմբագրել
Ստուգաբանություն խմբագրել
Գոյական
- աղիողորմ` սրտաճմլիկ ձայն
- Կարին, Սասուն, Խարբերդ, Դերսիմ՝ բարակ ճիպոտներ, որոնցից հյուսում են կողով, ցանկապատ և այլն ◆ Այս ճիպոտները կոչվում են աղատ, իսկ հյուսելը՝ աղտել։ Բնս ◆ Աղքատ մարդն ուներ միայն մի սենյակ, այն էլ մի ցածրադիր մսուրքով կամ աղատով… թրիքով ծեփած միջնորմ։ (Եղիազար Կարապետյան)
- բարակ ճյուղերից հյուսված ցանկապատ կամ դուռ
Հոմանիշներ խմբագրել
Արտահայտություններ խմբագրել
| Ի արտաքին հոլովում | ||
| Եզակի թիվ | Հոգնակի թիվ | |
| Ուղղ. | աղատ(ը) | աղատներ(ը) |
| Սեռ. | աղատի | աղատների |
| Տր. | աղատի(ն) | աղատների(ն) |
| Հայց. | աղատ(ը) | աղատներ(ը) |
| Բաց. | աղատից | աղատներից |
| Գործ. | աղատով | աղատներով |
| Ներգ. | աղատում | աղատներում |
| Բաղադրյալ բառեր | |
Թարգմանություններ խմբագրել
Թարգմանություն
աղատ2 խմբագրել
Ստուգաբանություն խմբագրել
Գոյական
- Ղարաբաղ՝ գութ, գթասրտություն
Հոմանիշներ խմբագրել
Արտահայտություններ խմբագրել
- Ղարաբաղ՝ աղատ-աղատ - դառնագին, սրտաճմլիկ կերպով
- Մեղրի՝ աղատ արիլ - ամուսնու՝ առաջին կնոջից ունեցած զավակին սիրել
- աղատը գալ - գութը շարժել
- Ղարաբաղ՝ աղատը վեր քաղվել, աղատը վեր հավաքվել - համակրանքը, գութը կորցնել, տհաճություն զգալ
- աղատը վեր քաշել - գութ չունենալ
- աղատ-պաղատ - աղաչանք, պաղատանք ◆ Աղատ-պաղատ մարիկը սև երկրորդ ձագն էլ ձգեց ներքև։ Հովհաննես Թումանյան
- Ղարաբաղ՝ աղատ-պաղատ անել - աղաչել, պաղատել ◆ Արտասուքով ոտներն ողողեցի, աղատ-պաղատ արի։ (Սարգիս Քամալյան)
| Ի արտաքին հոլովում | ||
| Եզակի թիվ | Հոգնակի թիվ | |
| Ուղղ. | աղատ(ը) | աղատներ(ը) |
| Սեռ. | աղատի | աղատների |
| Տր. | աղատի(ն) | աղատների(ն) |
| Հայց. | աղատ(ը) | աղատներ(ը) |
| Բաց. | աղատից | աղատներից |
| Գործ. | աղատով | աղատներով |
| Ներգ. | աղատում | աղատներում |
| Բաղադրյալ բառեր | |
Թարգմանություններ խմբագրել
Թարգմանություն
Աղբյուրներ խմբագրել
- Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
- Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
- Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։