աղաք
Հայերեն բարբառային բառ
- ՄՀԱ՝ [ɑˈʁɑkʰ]
վանկեր՝ ա•ղաք
աղաք 1 խմբագրել
- Արարատյան, Թբիլիսի, Ղարաբաղ, Կռզեն՝ առջև, առջև ◆ Գազանի աղաքը կտրեցին։ Սերո Խանզադյան ◆ Խոփն ասավ՝ քամակս դուզ, աղաքս կեռ ա, գետինը շալակելը շատ ծանր բեռ ա։ Աշոտ Հովհաննիսյան
- նախ, առաջ, նախապես
- Մեղրի՝ ճանապարհ
Արտահայտություններ խմբագրել
- աղաք անել - առաջը գցել ◆ Չալ կովը աղաքն արեք, տարեք։ Աշոտ Հովհաննիսյան
- աղաք մանչել - Ղազախ՝ նստած դրությամբ առաջանալ
- աղաքը առնել
- որևէ բանի առաջն առնել՝ փակել ◆ Թշնամու աղաքը առան՝ կտրեցին։ Սահակ Ամատունի
- առաջկտրուկ անել ◆ Ոտով գնում էինք Փարպի, նա աղաքն առավ։ Սահակ Ամատունի ◆ Վազելիս ես նրա աղաքն առա։ Սահակ Ամատունի
- աղաք(ը) գցել՝ քցել
- առաջը գցել ◆ Էրեխեքին աղաքը քցած գնում էր։ (Ձեռագիր)
- առաջ տանել
- աղաքը կանգնել
- դիմադրել
- հակաճառել ◆ Ո՞վ կարող է նրա աղաքը կանգնի: (Հրաչյա Աճառյան)
- աղաքը կտրել
- տե՛ս աղաքը առնել
- կասեցնել
աղաք 2 խմբագրել
- Մարաշ՝ աղիք
Արտահայտություններ խմբագրել
Բաղադրյալ բառեր | |
Աղբյուրներ խմբագրել
- Հրաչյա Աճառյանի Անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Հայոց լեզվի բարբառային բառարան («Նաիրի» հրատարակչություն), Երևան, «ՀՀ Գիտությունների Ազգային Ակադեմիա», 2001-2002 — 2792 էջ։