աղբեր
Հայերեն բարբառային բառ
վանկեր՝ աղ•բեր
- Պոլիս, Արաբկիր, Սեբաստիա, Խարբերդ, Դերսիմ, Համշեն, Նոր Նախիջևան, Կարին, Հավարիկ՝ եղբայր ◆ Որսկան ախպեր, սարեն կուգաս։ (Ավետիք Իսահակյան)
Արտահայտություններ խմբագրել
- աղբեր տղերք
- մոտ ընկերներ, սրտակից մարդիկ ◆ Ու էն հարսանքից թշնամի դարձան ախպեր տղերքը էս դեպքի համար։ Հովհաննես Թումանյան
- տե՛ս աղբերտղա
- աղբորս ասեմ... - գործ է ածվում մտերմությունն ընդգծելու համար
- աղբոր(ս) տղա - մտերմական դիմելաձև ◆ Աղբոր(ս) տղա, գործերդ ոնց են գնում
Աղբյուրներ խմբագրել
- Հրաչյա Աճառյանի Անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Հայոց լեզվի բարբառային բառարան («Նաիրի» հրատարակչություն), Երևան, «ՀՀ Գիտությունների Ազգային Ակադեմիա», 2001-2002 — 2792 էջ։