աղբերացու
Հայերեն
- ՄՀԱ՝ [ɑʁbɛɾɑˈt͡sʰu]
Դասական ուղղագրութեամբ՝
վանկեր՝ աղ•բե•րա•ցու
Ստուգաբանություն
խմբագրելԳոյական
- խորթ եղբայր
- եղբայրացած ընկեր, խիստ մոտիկ ընկեր
- կոչական անուն՝ ուղղված անծանոթ տղամարդու, որով կոչողը արտահայտում է իր սիրալիր վերաբերմունքը
Հոմանիշներ
խմբագրելԱրտահայտություններ
խմբագրել| Ի արտաքին հոլովում | ||
| Եզակի թիվ | Հոգնակի թիվ | |
| Ուղղ. | աղբերացու(ը) | աղբերացուներ(ը) |
| Սեռ. | աղբերացուի | աղբերացուների |
| Տր. | աղբերացուին | աղբերացուներին |
| Հայց. | աղբերացուի(ն) | աղբերացուների(ն) |
| Բաց. | աղբերացուից | աղբերացուներից |
| Գործ. | աղբերացուով | աղբերացուներով |
| Ներգ. | (աղբերացուում) | (աղբերացուներում) |
| Բաղադրյալ բառեր | |
| Թարգմանություններ | |
| |
Աղբյուրներ
խմբագրել- Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
- Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
- Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։