աղետ պարունակող՝ հանդիսացող, աղետներով լի ◆ Տասնևչորսերորդ ամսի վերջին օրն էր՝ վերջին աղետալի օրը։(Րաֆֆի)
աղետաբեր, աղետ պատճառող ◆ Երկպառակության սերմերը հետզհետե աճելով վերջը աղետալի կռիվների պատճառ դարձան։(Րաֆֆի)
կսկծալի, սիրտ ճմլող ◆ Վանից անցնելու միջոցին, դժբախտ Համազասպուհիի աղետալի վախճանը տեսնելուց հետո, նա (Սամվելը) այլևս չկարողացավ շարունակել յուր ճանապարհը։(Րաֆֆի)
Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։