աղտաղտին
Հայերեն
- ՄՀԱ՝ [ɑʁtɑʁˈtin]
Դասական ուղղագրութեամբ՝ աղտաղտին
վանկեր՝ աղ•տաղ•տին
Կազմություն
խմբագրելԱծական
- շատ աղ պարունակող, աղահամ տվող (ջուր, հող և այլն)
Հոմանիշներ
խմբագրել- աղի աղալի, աղալիր, աղալից, աղոտ, աղաշատ, (հնց․)՝ աղտաղտ, աղտաղտուկ, (ժղ․)՝ շոռ, ծրծում (չափազանց)
Արտահայտություններ
խմբագրելԲաղադրյալ բառեր | |
Թարգմանություններ | |
|
Աղբյուրներ
խմբագրել- Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
- Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
- Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։