աճուկ
Հայերեն
- ՄՀԱ՝ [ɑˈt͡ʃuk]
Դասական ուղղագրութեամբ՝ աճուկ
վանկեր՝ ա•ճուկ
Ստուգաբանություն
խմբագրելԲնիկ հնդեվրոպական՝ * pəgio-՝ մարմնի մաս նշանակող * pog- արմատից (հմմտ. հին հնդկերեն * paĵasya, ռուսերեն паз «աճուկ»)։
Գոյական
- Կիլիկիա, Զեյթուն՝(կզմխս․) մարմնի փոսը ընկած մասը ստորին որովայնի և ազդրերի միջև, ցայլք, երանք ◆ Նրանցից ոմանք արդեն մերկանում էին՝ հազիվ մի փաթեթ կրելով իրենց աճուկներին: Դերենիկ Դեմիրճյան
- Մալաթիա՝ կոնք
- Խարբերդ՝ ազդր
Հոմանիշներ
խմբագրել(կզմխս․) երանք, ցայլք, ազդրամեջ, սրբանակ, (ժղ․)՝ շեք, ագռմեջ, ճիճք, չար
Արտահայտություններ
խմբագրել| Ի արտաքին հոլովում | ||
| Եզակի թիվ | Հոգնակի թիվ | |
| Ուղղ. | աճուկ(ը) | աճուկներ(ը) |
| Սեռ. | աճուկի | աճուկների |
| Տր. | աճուկի(ն) | աճուկների(ն) |
| Հայց. | աճուկ(ը) | աճուկներ(ը) |
| Բաց. | աճուկից | աճուկներից |
| Գործ. | աճուկով | աճուկներով |
| Ներգ. | աճուկում | աճուկներում |
| Բաղադրյալ բառեր | |
| Թարգմանություններ | |
Աղբյուրներ
խմբագրել- Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
- Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
- Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։