ամազոն
Հայերեն
- ՄՀԱ՝ [ɑmɑˈzɔn]
Դասական ուղղագրութեամբ՝
վանկեր՝ ա•մա•զոն
Ստուգաբանություն
խմբագրելԳոյական
- ըստ հունական առասպելաբանության Փոքր Ասիայում և Ազովի ծովի ափերին ապրող միայն կանանցից կազմված մարտական ժողովրդի ներկայացուցիչ ◆ (Քերթողը) կերտեց թևերն ամազոնի՝ որոնք թե կարող էին արձակել Ոսկի փըքինը սիրո, և թե հրաշեկ կայծակը՝ տեգ մահընկեց։ (Դանիել Վարուժան)
- (փխբ․) քաջ արիասիրտ հեծյալ կին ◆ Ձի հեծեր էր, ամեհի նժույգ մը զոր պչրող ամազոնի մը պես խաղցնելով կը վարեր։ Եղիշե Չարենց
Հոմանիշներ
խմբագրել| Ի արտաքին հոլովում | ||
| Եզակի թիվ | Հոգնակի թիվ | |
| Ուղղ. | ամազոն(ը) | ամազոններ(ը) |
| Սեռ. | ամազոնի | ամազոնների |
| Տր. | ամազոնին | ամազոններին |
| Հայց. | ամազոնի(ն) | ամազոնների(ն) |
| Բաց. | ամազոնից | ամազոններից |
| Գործ. | ամազոնով | ամազոններով |
| Ներգ. | (ամազոնում) | (ամազոններում) |
| Բաղադրյալ բառեր | |
Թարգմանություններ
խմբագրելԹարգմանություն
Աղբյուրներ
խմբագրել- Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
- Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
- Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։