Հայերեն

Դասական ուղղագրութեամբ՝ ամալ

վանկեր՝ ա•մալ 

ամալ1 խմբագրել

Ստուգաբանություն խմբագրել

Բնիկ հնդեվրոպական՝ * sьmā-՝ * sem- «ջուր քաշել, լցնել» արմատից. հմմտ. հունարեն άμη՝ «դույլ», άμίς՝ «գիշերաման», հին իռլանդերեն sem «դուրս թափվել», լիտվերեն sémti «հեղուկ քաշել, լցնել» (ըստ Պետերսոնի)։

Բայ

(հին) (գրք․) թափել

Հոմանիշներ խմբագրել

Արտահայտություններ խմբագրել

Թարգմանություններ խմբագրել

ամալ2 խմբագրել

Ստուգաբանություն խմբագրել

Գոյական

  1. Լոռի, Ղարաբաղ, Թբիլիսի, Ուրմիա՝ հնար, միջոց, արարք (վատ)
  2. (ռազմ․) բելգիական ինքնաձիգ ատրճանակ

Հոմանիշներ խմբագրել

Արտահայտություններ խմբագրել

  1. ամալ անել -
    1. զորանալ, աճել, կազդուրվել ◆ Ըրեխեն մի քիչ ամալ ա արել։ (Ձեռագիր)
    2. Ղարաբաղ՝ հնար, միջոց գործադրել ◆ Մին ամալ անեմ, ըրմանաս։ (Ձեռագիր)
  2. ամալ աջալը կտրել - հույսը՝ ակնկալիքը կտրել ◆ Թե ըտենց պիտի անեիր, ո՞ւր էիր ամալ աջալս կտրում, հետդ քաշ տալով բերում։ (Պերճ Պռոշյան)
  3. ամալ գալ, ամալի գալ -
    1. տե՛ս ամալ անել
    2. գլուխ գալ, հաջողվել, իրականանալ ◆ Հինչ ըրե, չըրե ամալ չեկավ, առած ապրանքս լոխ ծերքաս խլեցին։ (Խաթաբալա) ◆ Հիմի վուր հիդ ամալի էկա, իմ խաթր ու պատիվը շատ ունին։ (Գարեգին Սևունց)
    3. առողջանալ, կազդուրվել ◆ Մեկ քանի օրից հետո մի քիչ ամալ էկա, գլխիս ցավը քիչ-քիչ կտրվեց։ (Խաչատուր Աբովյան)

Թարգմանություններ խմբագրել

ամալ3 խմբագրել

Ստուգաբանություն խմբագրել

  1. Սասուն՝ այնպես ◆ Իմալ էգիր իս, ամալ կմնա։ ՍԾ
  2. Բուլանըխ՝ տեսակ, այդպիսի ◆ Տղեն ըսենց ուր մամուն, տու ծուռ իս, էտ ամալ ջղիլ (խոսակցություն) կանիս։ (Ձեռագիր)

Հոմանիշներ խմբագրել

Արտահայտություններ խմբագրել

Թարգմանություններ խմբագրել

Աղբյուրներ խմբագրել

  • Տրունիկով Բ․, թարգմ․՝ Սերգեյ Ներսիսյան, Հրազենի ռազմագիտական հայերեն բառարան (Իրավունք), Երևան, 2009 — 189 էջ։