ամակ
Հայերեն բարբառային բառ
վանկեր՝ ա•մակ
- երախտիք, բարերարություն ◆ Որ ծնողացս ամակը ոտի տակ տվի, էլ ով ինձ իր տուն համեցեք կանի։ (Խաչատուր Աբովյան) ◆ Որթի, խալալ ըլի քեզի իմ տված կաթ, իմ տված ամագ։ ՀԺՀՔ
- վաստակ, աշխատանք ◆ Ամակիդ վարցքը կուտամ։ (Ստեփանոս Մալխասյանց) ◆ Էնղադա ամագ ես դրի իմ առուտուրը ծաղկեցնելու համար (Գարեգին Սևունց)
Արտահայտություններ
խմբագրելԱղբյուրներ
խմբագրել- Հրաչյա Աճառյանի անվան լեզվի ինստիտուտ, Հայոց լեզվի բարբառային բառարան («Նաիրի» հրատարակչություն), Երևան, «ՀՀ Գիտությունների ազգային ակադեմիա», 2001-2002 — 2792 էջ։