Հայերեն

Դասական ուղղագրութեամբ՝ ամայանալ

վանկեր՝ ա•մա•յա•նալ 

Բայ

  1. ամայի, անբնակ դառնալ ◆ Սովը եկավ-սովի հետ ցավ, Ծաղկած երկիրն ամայացավ: Հովհաննես Թումանյան
  2. ժամանակավորապես դատարկվել մարդկանցից ◆ Գրեթե մի ժամ կանգնած էի հյուրանոցի դռանը, ամայացած փողոցում։ (Նար-Դոս)
  3. (հնց․) որևէ բանից զուրկ լինել, պակասություն ունենալ
  4. (փխբ․) դատարկ՝ անիմաստ՝ անբովանդակ դառնալ ◆ Ամեն ինչ այդպես գնաց, հեռացավ Խորիշայից։ Մերկացավ, ամայացավ նրա կյանքը։ Դերենիկ Դեմիրճյան
  5. (հնց․) ամայի տեղեր քաշվել, առանձնանալ
  6. (հնց․) մոռացության մատնվել
  7. (փխբ․) ամլանալ, ստեղծագործելուց դադարել

Հոմանիշներ խմբագրել

  1. անմարդանալ, դատարկվել, դատարկանալ, անապատանալ, անապատվել (բնստ․), անապատ դառնալ, Հուդայի ուրբաթ դառնալ

Աղբյուրներ խմբագրել