ամանաթ
Հայերեն
- ՄՀԱ՝ [ɑmɑˈnɑtʰ]
Դասական ուղղագրութեամբ՝ ամանաթ
վանկեր՝ ա•մա•նաթ
Ստուգաբանություն
խմբագրելՓոխառություն՝ արաբերեն amanāt:
Գոյական
- Արարատյան, Ղարաբաղ, Թբիլիսի, Կարին, Վան, Սասուն, Արաբկիր, Ուրմիա, Հաճն, Մոկս, Շատախ, Համշեն՝ (ժղ․) ավանդ, պահ տրված բան ◆ Ամանաթ քեզ որդիքս։ (Րաֆֆի) ◆ Սաղ սալամաթ ձեր ամանաթը ձեզ եմ տալի։ (Պերճ Պռոշյան)
- ոչ սեփական, մեկից պահ վերցրած ◆ Մարդը կնգան ասում է, թե էս ղութին ամանաթ է, ձեռը չտաս։ (Գրիգոր Տեր-Ալեքսանդրյան) ◆ Ամանաթ ձի նստողը թեզ կիջնի։
- ամուսնուն ոչ հավատարիմ, շահադիտական նպատակով ամուսնացած (կին) ◆ Հմի ամանաթ կնկտիք շատ կան… զնջլով պտի պահես։ (Խաթաբալա)
- խորհուրդ, պատվեր, հանձնարարություն ◆ Ինձանա քյեզ ամանաթ՝ սարեն էն ղոլը քյինաս վեչ։ ՀժՀք
- գրավական
Հոմանիշներ
խմբագրել- ավանդ, պատվեր, պատվիրան, կամք
- տե՛ս գրավական
Արտահայտություններ
խմբագրել| Ի արտաքին հոլովում | ||
| Եզակի թիվ | Հոգնակի թիվ | |
| Ուղղ. | ամանաթ(ը) | ամանաթներ(ը) |
| Սեռ. | ամանաթի | ամանաթների |
| Տր. | ամանաթի(ն) | ամանաթների(ն) |
| Հայց. | ամանաթ(ը) | ամանաթներ(ը) |
| Բաց. | ամանաթից | ամանաթներից |
| Գործ. | ամանաթով | ամանաթներով |
| Ներգ. | ամանաթում | ամանաթներում |
| Բաղադրյալ բառեր | |
| Թարգմանություններ | |
| |
Աղբյուրներ
խմբագրել- Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
- Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
- Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։