ամբաստանել
Հայերեն
- ՄՀԱ՝ [ɑmbɑstɑˈnɛl]
Դասական ուղղագրութեամբ՝ ամբաստանել
վանկեր՝ ամ•բաս•տա•նել
Կազմություն
խմբագրելԱրմատ՝ ամբաստան, վերջածանց՝ -ել:
Բայ
- դատարանում մեկի վրա որևէ հանցանք բարդել, մեկին մեղադրել ◆ Կարելի՞ է առանց ստուգելու ամբաստանել: (Վահան Թոթովենց)
- հրապարակով մեկին հանցանք վերագրել
- մեկի դեմ գրավոր կամ բանավոր բողոքել ◆ Բարձրագույն դասու ուսանողք հավաքաբար բողոքագիր մը մատուցած էին հայկաբանության ուսուցչին դեմ, զոր կամբաստանեին իբր անգետ հայ լեզվին։ Տիգրան Կամսարական ◆ (Նա) չի հասկանում իրեն, ամբաստանում է, անպատվում՝ անհարկի, սուրսայր խոսքերով։ (Բոգդան Վերդյան)
- (իրավ․) ցուցմունք տալ դատարանում՝ դատի չենթարկված անձերի մասին, իբրև իր հանցակիցների, հանցակցության մեջ մեկին մեղադրել
Հոմանիշներ
խմբագրել- մեղադրել (իրավ․)
- զրպարտել, չարախոսել, չարաբանել, բանսարկել, ավանարկել, վատաբանել, հերյուրել, (փխբ․)` սևացնել, մրոտել, սևել, (ժղ․)` ճակատը մուր քսել, մուր քսել, հոգուն մեղք անել, գլխին կեղտաջուր ածել, գլխին կեղտաջուր լցնել, արյան հաց բրդել, արյունը քսել մեկ դռանը (ժղ․), գլխին գործ փաթաթել
| Խոնարհում | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| Բաղադրյալ բառեր | |
| Թարգմանություններ | |
Աղբյուրներ
խմբագրել- Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
- Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
- Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։