Հայերեն

Դասական ուղղագրութեամբ՝ ամբաստանութիւն

վանկեր՝ ամ•բաս•տա•նութ•յուն

Կազմություն

Արմատ՝ ամբաստան, վերջածանց՝ -ություն:

մեղադրանք այս կամ այն հանցանքի, վատ արարքի մեջ ◆ Զրպարտությունների, ամբաստանությունների դեմ անգամ այլևս չէր պաշտպանվում։ Վրթանես Փափազյան
(իրավ․) դատվողի ցուցմունքը դատի չենթարկված անձերի՝ որպես իր հանցակիցների մասին
ամբաստանական խոսք՝ գրություն, մեղադրանք ◆ Դուք հայ գրականության պատվի նախնձախնդիրների դերն ստանձնած, հարկ եք համարում անհիմն ամբաստանություններ բարդելու այդ մարդու վրա։ (Վահան Տերյան) ◆ Սխալմամբ ի գործ գրված մյուս սպանության ամբաստանությունը ձեռք կառնեմ և կը հայտարարեմ, որ տասնապետին ութամսյա բանտարկությունը կը քավե այդ հանցանքը։ (Գրիգոր Զոհրապ)
ամբաստանելը, ամբաստանվելը

մեղադրանք, մեղադրություն
զրպարտություն, զրպարտանք, զրպարտչություն, բանսարկություն, հերյուրանք, չարախոսություն, չարաբանություն, բարուրանք (գրք․), նենգարկություն (հնց․), ստազրանք, քսմուսություն, փասքուսություն, շոգմոգություն

Թարգմանություններ
անգլերեն՝ denunciation, blame գերմաներեն՝ դանիերեն՝ թուրքերեն՝ իսպաներեն՝ իտալերեն՝ հոլանդերեն՝ հունարեն՝ շվեդերեն՝ պորտուգալերեն՝ ռուսերեն՝ обвинение (ru) ‎(obvinenije), клевета (ru) ‎(kleveta) վրացերեն՝ ֆրանսերեն՝

Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։