Հայերեն

Դասական ուղղագրութեամբ՝

վանկեր՝ ա•մե•հի

Ստուգաբանություն

Թերևս փոխառություն իրանական աղբյուրից, թեև բուն աղբյուրը հաստատված չէ։

անսանձ, անզուսպ, կատաղի ◆ Իսկ այնտեղ, շամբուտների խոնավ մթության մեջ, թավալվում էր ամեհի վարազը։ (Րաֆֆի) ◆ Ու ամեհի ծովն է գոռում, մերթ կորչում է խըլացած։ Հովհաննես Թումանյան ◆ Լեռնացել են ուժեր վիթխարի՝ ամեհի ելած իրար դեմ։ Եղիշե Չարենց
սանձի չընտելացած, անվարժ (ձիերի մասին) (հնց․) ◆ Ամեհի ձիանքն աղբյուրից խըրտնած՝ ծառս ծառս են կանգնում ու մոտ չեն գալի։ Հովհաննես Թումանյան ◆ Դա մի սպիտակ ամեհի ջորի էր։ (Րաֆֆի)
հսկայական, վիթխարի (փխբ․) ◆ Եվ ամեհի այդ քաղաքներում, Օծված ցնորքով ու վաստակով՝ Նա ամբոխներ էր տեսել հլու, Եվ տերեր՝ շռայլ ու հաստափոր։ Եղիշե Չարենց ◆ Ու դարավոր ցավն ամեհի Չի խորտակել էն հոգին։ Հովհաննես Թումանյան
վայրենի, անմշակ (հնց․)
անտանելի, դժոխային ◆ ամեհի ցավ (փխբ․)

Բաղադրյալ բառեր
ամեհիություն ամեհություն

Թարգմանություններ
անգլերեն՝ wild գերմաներեն՝ դանիերեն՝ թուրքերեն՝ իսպաներեն՝ իտալերեն՝ հոլանդերեն՝ հունարեն՝ շվեդերեն՝ պորտուգալերեն՝ ռուսերեն՝ дикий (ru) ‎(dikij), пугливый (ru) ‎(puglivyj), необдуманный (ru) ‎(neobdumannyj) վրացերեն՝ ֆրանսերեն՝

Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։