Հայերեն

Դասական ուղղագրութեամբ՝ ամօթալի


վանկեր՝ ա•մո•թա•լի 

Ստուգաբանություն

խմբագրել

Ածական

  1. ամոթ բերող, ամաչելու արժանի ◆ Նա միայն և միմիայն Շուշանիկի պատճառով կուլ տվեց ամոթալի ապտակը։ (Շիրվանզադե) ◆ Սարդարյանը գլխավորում է Լևոնյանի դեմ հերյուրված այս ամոթալի գործը։ (Նաիրի Զարյան)
  2. զզվելի, վատ, գարշելի (փխբ․)

Հոմանիշներ

խմբագրել
  1. ամոթալիր, ամոթալից, ամոթաբեր, անպատվաբեր, նշավակելի, (արևմտհ․), այպանալից, այպանելի, ամոթածու (հնց․)
  2. ամոթալի, ամոթալից, ամոթաբեր, անպատվաբեր, անփառունակ, նկուն, նշավաելի, նշավակ, ամոթահար, ամոթապարտ, ամոթածու, (հնց․), ամոթազգյաց, ամոթակոր, ամոթական, այպանալից, քարվանկ, ծանկ, (ժղ․), սևերես, ամոթերես, ամոթածեծ, ամաչերես, կորագլուխ, խափ-խայտառակ, գլուխը կախ, գլուխը քաշ, (քարշ), երեսը(դ) սպիտակ (ճերմակ) թանն ընկած մուկ
  3. զզվելի, գարշելի, նողկալի, եղկելի, զազրելի, գանելի, խորշելի, պժգալի, զազիր, գարշ, զզվական, սիրտխառնուք, զահուրմար, գաշոտ, անունը տուր երեսին մի նայիր, զազրավետ, զազրական, զազրային, (գվռ․)

Արտահայտություններ

խմբագրել

Աղբյուրներ

խմբագրել