Հայերեն

Դասական ուղղագրութեամբ՝


վանկեր՝ ա•մո•թա•հար 

Ստուգաբանություն

խմբագրել

Ածական

  1. խիստ ամոթանք զգացող, ամոթից հուզված՝ շփոթված, խայտառակված ◆ Շահյանը հետևեց Եվային, չափազանց նվաստացած և ամոթահար: (Նար-Դոս)
  2. խայտառակ, նվաստացած ◆ Պարսից զորքը մի ակնթարթում շփոթվեց… Սկսվեց մի ամոթահար փախուստ, որ քանի գնում դառնում էր աղետալի։ Դերենիկ Դեմիրճյան

Հոմանիշներ

խմբագրել
  1. ամոթապարտ, խայտառակ, ամոթերես, սևերես, նշավակ, նկուն, կորագլուխ, (հզվդ․)՝ կորակոր, ակնկոր, ամոթազգյաց, ամոթակոր, խպնահար, ձաղադեմ, (բրբ․) ամաչերես, կուչուհուպ, քամակաբեկ, քամակակոտոր, քամակակոր, գլուխը կախ

Արտահայտություններ

խմբագրել
  1. ամոթահար անել - ամոթահարել, նվաստացնել, ամաչեցնել ◆ Ամրամի երեսից փախուստ տալը ամոթահար է արել նրան։ (Մուրացան)
  2. ամոթահար մնալ՝ լինել - մեկի մոտ ամոթահար վիճակի մեջ ընկնել ◆ Վախենում եմ, որ ոչինչ չկարողանամ շինել և ամոթահար մնամ Մինասյանի առաջ։ (Նար-Դոս) ◆ Այ, օրինակ, երեկ որքան գործ կար անելու, որքան ծաղկաժապավեններ պետք էր պատրաստել…, քանի-քանի երգեր, ոտանավորներ կրկնել մայիսմեկյան հանդեսում ամոթահար չլինելու համար։ (Մամուլ)

Աղբյուրներ

խմբագրել