ամոթահար
Հայերեն
- ՄՀԱ՝ [ɑmɔtʰɑˈhɑɾ]
Դասական ուղղագրութեամբ՝
վանկեր՝ ա•մո•թա•հար
Ստուգաբանություն խմբագրել
Ածական
- խիստ ամոթանք զգացող, ամոթից հուզված՝ շփոթված, խայտառակված ◆ Շահյանը հետևեց Եվային, չափազանց նվաստացած և ամոթահար: (Նար-Դոս)
- խայտառակ, նվաստացած ◆ Պարսից զորքը մի ակնթարթում շփոթվեց… Սկսվեց մի ամոթահար փախուստ, որ քանի գնում դառնում էր աղետալի։ Դերենիկ Դեմիրճյան
Հոմանիշներ խմբագրել
- ամոթապարտ, խայտառակ, ամոթերես, սևերես, նշավակ, նկուն, կորագլուխ, (հզվդ․)՝ կորակոր, ակնկոր, ամոթազգյաց, ամոթակոր, խպնահար, ձաղադեմ, (բրբ․) ամաչերես, կուչուհուպ, քամակաբեկ, քամակակոտոր, քամակակոր, գլուխը կախ
Արտահայտություններ խմբագրել
- ամոթահար անել - ամոթահարել, նվաստացնել, ամաչեցնել ◆ Ամրամի երեսից փախուստ տալը ամոթահար է արել նրան։ (Մուրացան)
- ամոթահար մնալ՝ լինել - մեկի մոտ ամոթահար վիճակի մեջ ընկնել ◆ Վախենում եմ, որ ոչինչ չկարողանամ շինել և ամոթահար մնամ Մինասյանի առաջ։ (Նար-Դոս) ◆ Այ, օրինակ, երեկ որքան գործ կար անելու, որքան ծաղկաժապավեններ պետք էր պատրաստել…, քանի-քանի երգեր, ոտանավորներ կրկնել մայիսմեկյան հանդեսում ամոթահար չլինելու համար։ (Մամուլ)
| Բաղադրյալ բառեր | |
| Թարգմանություններ | |
| |
Աղբյուրներ խմբագրել
- Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
- Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
- Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։