Հայերեն

Դասական ուղղագրութեամբ՝ ամօթապարտ

վանկեր՝ ա•մո•թա•պարտ

Ստուգաբանություն խմբագրել

ամոթանքի արժանի, ամոթով մնացած ◆ Նա ամոթապարտ հանցավորի նման երկու քայլաչափ հեռու կանգնել է։ (Պերճ Պռոշյան)

ամոթապարտ անել, ամոթապարտ կացուցանել - (հզվդ․) ամոթով թողնել, ամոթալի վիճակի մեջ գցել Կաղապար:Իմ իշխանները ամոթապարտ կացուցին ինձ։
ամոթապարտ լինել՝ մնալ - ամոթով լինել՝ մնալ ◆ Այդ ամենը կպարզենք և ամոթապարտ կլինեն իրենք։ Ստեփան Զորյան

Բաղադրյալ բառեր

Թարգմանություն

Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։