ամոթատեղ
Հայերեն
- ՄՀԱ՝ [ɑmɔtʰɑˈtɛʁ]
Դասական ուղղագրութեամբ՝
վանկեր՝ ա•մո•թա•տեղ
Ստուգաբանություն
խմբագրելԳոյական
- ամաչելու տեղիք՝ պատճառ՝ առիթ, երեսատեղ, ամոթույք ◆ Հայրիկ, երեսիս վրա էլ ամոթատեղ չմնաց։ Արդեն մի քանի անգամ խաբել եմ։ Լևոն Միրիջանյան
Հոմանիշներ
խմբագրելԱրտահայտություններ
խմբագրել- ամոթատեղ դռնալ՝ լինել - ամոթանքի՝ նախատինքի առարկա դառնալ, խայտառակվել
- ամոթատեղ ունենալ
- ամաչելու պատճառ ունենալ
- նույնն է՝ երեսատեղ ունենալ
Բաղադրյալ բառեր | |
Թարգմանություններ
խմբագրելԹարգմանություն
Աղբյուրներ
խմբագրել- Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
- Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
- Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։