ամոթ չլինի հարցնելը

Հայերեն դարձվածք

1. (խսկց․) անպատշաճ համարվող խնդրի մասին դիմացինին հարց տալու ձև է ◆ Ո՞րն է, ամոթ չլինի հարցնելը, այդ «փայլուն շինարարական գործը»։ Եղիշե Չարենց ◆ Դեհ լավ, ամոթ չլինի հարցնելը, ե՞րբ ես վեքսելներս այնա անելու [«մուրհակները մարելու»]։ (Շիրվանզադե) ◆ Աղա, հարցնելը ամոթ չըլինի, հրամանքդ ի՞նչ մարդ ես, կամ որտեղի՞ց ուր։ Հովհաննես Թումանյան ◆ Հըրցնելը համութ չինի, քու ըլաչուխետ [«վրանիդ»] կոխկե ըլաչուխը հյուրն ա՞ (Մարթին կյերեզմանը...):

Աղբյուրներ

1. Պետրոս Սարգսի Բեդիրյան, Հայերեն դարձվածքների ընդարձակ բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարանի Հրատարակչություն», 2011։