Հայերեն

Դասական ուղղագրութեամբ՝

վանկեր՝ ա•մուս•նու•թյուն

Ստուգաբանություն

տղամարդու և կնոջ ընտանեկան կապ, ամուսնանալը, կին բերելը, մարդու գնալը ◆ Նա դեռ շատ հեռու էր կարծում իր ամուսնության օրը։ Դերենիկ Դեմիրճյան ◆ Բայց ահա ծերունու պղտոր հայացքն ընկավ որդու ոսկե մատանու վրա, որ նրա ամուսնության նշանն էր։ (Շիրվանզադե)
(սոցաշխ․) քաղաքացիական կացության ձև, տղամարդու և կնոջ կամավոր միություն, որը հագեցնում է ընտանիքի կազմավորման
(սոցաշխ․) սոցիալական ինստիտուտ, հասարակության հավանությանն արժանացած և կարգավորվող՝ տղամարդու և կնոջ փոխհարաբերության ձև

Բաղադրյալ բառեր

Թարգմանություն

Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։

Աշոտ Եսայան, Սոցիալական ոլորտի բառարան («Հույսի կամուրջ» ՀԿ), Երևան, 2005 — 344 էջ։