Հայերեն

Դասական ուղղագրութեամբ՝

վանկեր՝ ամ•րա•կուռ

Ստուգաբանություն խմբագրել

ամուր կռած, ամրաձույլ, խիստ ամուր, անսասան ◆ Յուր պղնձյա ամրակուռ զրահավորության մեջ փայլում էր նա։ (Րաֆֆի)
ամուր, զորեղ, հզոր ◆ Վերջին թափով մի ամրակուռ ՝ անգայթ կռվում էին նրանք։ Եղիշե Չարենց

Բաղադրյալ բառեր

Թարգմանություն

Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։