Հայերեն

Դասական ուղղագրութեամբ՝

վանկեր՝ ամ•րա•նալ

Ստուգաբանություն

Կարին, Նոր Նախիջևան՝ ամուր դառնալ, ամրություն ստանալ ◆ Զարկեցե՛ք, դարբիննե՛ր, կռանը սալին, զարկեցե՛ք կռանը-շղթայքն ամրանան։ Հովհաննես Հովհաննիսյան ◆ Սրտերը վառվեցան ու մկաններն ամրացան։ Եղիշե Չարենց ◆ Նրա քնքուշ սիրտը կարծես թե ամրացել էր։ (Րաֆֆի)
Ջավախք՝ (փխբ․) համառել, իրա ասածին մնալ ◆ Սամարճին, քանի թագավորը կաղաչե, այնքան կամըրնա, չի ուզե օր պատմե։ ՀժՀք
հիվանդությունից հետո կազդուրվել, ապաքինվել
հասատուն՝ դիմացկուն դառնալ
ամուր դիրք բռնել ◆ Սպիտակ ձիավորների դեմ ամրացել էին մի խումբ ապստամբ գյուղացիներ։ (Ակսել Բակունց)

Բաղադրյալ բառեր

Թարգմանություն

Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։