Հայերեն

  • ՄՀԱ՝ [hy], [ɑjlɑnˈdɑk]

Դասական ուղղագրութեամբ՝


վանկեր՝ այ•լան•դակ 

Ստուգաբանություն

խմբագրել

Գոյական

  1. անսովոր, օտարոտի, անճոռնի, տգեղ ◆ Ու խոլ պատկերներ տգեղ, այլանդակ… ծանրաշարժ եկան Սաքոյի դիմաց։ Հովհաննես Թումանյան ◆ Անուշի աչքում դա մարդկային գլուխ չէր, այլ ինչ որ այլանդակ գունդ։ (Շիրվանզադե)
  2. զզվելի, նողկալի, ստոր ◆ Սմբատը մտածում էր, որ այլևս ուշ է, պետք է վերջապես, հեռանալ այս այլանդակ միջավայրից (Շիրվանզադե) ◆ Դիմակը վերևից մինչև ներքև պատռվել, և Բազենյանը կանգնած է իր այլանդակ հոգու ամբողջ մերկությամբ (Նար-Դոս)
  3. գռեհիկ, բիրտ ◆ այլանդակ վարմունք ◆ Հայ մամուլի էջերում մի քանի պարոններ այլանդակ մի աղմուկ են հանել ծանոթ ռուս պոետ Վալերի Բրյուսովի դասախոսության առթիվ։ (Վահան Տերյան) ◆ Ձողավորները … դիմացինին վախեցնելու, սարսափեցնելու համար հանկարծ այլանդակ ձայներ ու ոռնոցներ արձակեցին Ստեփան Զորյան
  4. (փիլ․) գեղագիտական կատեգորիա, որ բնութագրում է իրականության այն երևույթները, որոնց էությունը հակադիր է գեղեցիկին

Հոմանիշներ

խմբագրել
  1. տգեղ, օտարոտի
  2. կեղտոտ, բիրտ

Արտահայտություններ

խմբագրել

Աղբյուրներ

խմբագրել
  • Մ․Մ․ Ռոզենտալի, Փիլիսոփայական բառարան (Հայաստան), Երևան, 1975 — 468 էջ։