Հայերեն

Դասական ուղղագրութեամբ՝ այսինքն

վանկեր՝ այս•ին•քն

Ստուգաբանություն

բացահայտոմ կամ պարզում է նախորդ նախադասությունը կամ նրա որևէ անդամը՝ «այն է», «այլ խոսքով», «պարզ ասած» նշանակությամբ ◆ Ժողովրդական առածն ասում է. ապրանքը եթե տիրոջը չգցի, այսինքն՝ տիրոջ նմնան չլինի, գողանովի է։ Հովհաննես Թումանյան
նախադասության որևէ անդամի մեջ իմաստային ճշտում է մտցնում «մասնավորում է՝ ավելի ճիշտ, ավելի շուտ» արտահայտությունների նշանակությամբ ◆ Դու փող չունես, այսինքն՝ սեփական փող։ (Շիրվանզադե)
գործածվում է խոսակցի կողմից, երբ կամենում է, որ խոսողը պարզի իր միտքը ◆ Այսինքն՝ ի՞նչ ես ուզում ասել։

Բաղադրյալ բառեր

Թարգմանություն

Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։