Հայերեն

Դասական ուղղագրութեամբ՝ անաբուռ

վանկեր՝ ա•նա•բուռ

Ստուգաբանություն

Արարատյան, Ղարաբաղ, Կարին, Սասուն՝ անամոթ, անպատկառ ◆ Հրայր ջան, ինչեր է ասում, ի՞նչ անաբուռ մարդ է մեր էս Անդրեյը։ (Բոգդան Վերդյան) ◆ Ի՞նչ անաբուռ մարդ է մեր էս Անդրեյը։

Բաղադրյալ բառեր

Թարգմանություն

Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։