անագան
Հայերեն
- ՄՀԱ՝ [ɑnɑˈɡɑn]
Դասական ուղղագրութեամբ՝ անագան
վանկեր՝ ա•նա•գան
Ստուգաբանություն խմբագրել
Թերևս կազմված է ան- (< հնդեվրոպական * an- «վրա, վեր») նախածանցով՝ ագանիլ «գիշերել, օթևանել» բայից։ Ավելի քիչ հավանական է բխեցնել ագան «ժրաջան» բառից։
Ածական
- ուշ, տարաժամ ◆ Այս գիշերային անագան պահուն… նա (երիտասարդը) որտեղի՞ց էր գալիս։ (Րաֆֆի) ◆ Եվ վիշապն ահեղ մահն է, գերեզման. Մթնում դարանած և երախը բաց սպասում է մեզ վաղ թե անագան: (Ավետիք Իսահակյան)
Հոմանիշներ խմբագրել
- ուշ
Արտահայտություններ խմբագրել
| Բաղադրյալ բառեր | |
| Թարգմանություններ | |
Աղբյուրներ խմբագրել
- Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
- Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
- Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։