անանուն
Հայերեն
Գոյական
վանկեր՝ ա•նա•նուն
- վերնագիր չունեցող, անվերնագիր ◆ Մի՞թե այս անանուն երգը բանաստեղծություն չէ։ (Ավետիք Իսահակյան)
- անունը անհայտ, հեղինակն անհայտ ◆ Թող ձեր հին շենքերի նման գործերս մնան անանուն: Եղիշե Չարենց
- համբավ չունեցող, աննշան
- անասելի, չնկարագրվող ◆ Անանուն մղձավանջ։ (Վահրամ Փափազյան)
- հայկական մականուն
- (գրադ․) տե՛ս անանուն գրվածք
Հոմանիշներ
խմբագրել- անոնիմ
- անհայտ, անհամբավ, անհռչակ
Արտահայտություններ
խմբագրել| Թարգմանություններ | |
Ածական
- անուն չունեցող
- որի անունը հայտնի չէ
- որի հեղինակը հայտնի չէ (բնս․)
- անուն՝ համբավ չունեցող, աննշան, անհայտ
- անուն չունեցող, որին արժանի անվանումով կոչել հնարավոր չէ, անասելի
- անուն, վերնագիր չունեցող, անվերնագիր
| Թարգմանություններ | |
| |
Աղբյուրներ
խմբագրել- Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
- Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
- Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։
- Արամ Բաբայան, Գրադարանային տերմինների բառարան (ռուս-հայերեն և հայ-ռուսերեն) (ԿՈՒԼՏՆՈՒՍ հիմնարկների գործերի կոմիտեի հրատարակություն), Երևան — 265 էջ։