(մոլորյալ զավակ օտար-ռուս. блудный сын)- վատ ուղու վրա կանգնած տղա (որ նաև իր ճանապարհից ետ է դառնում) ◆ Էլի եկել եմ արձակուրդին` տարին մեր տուն եկող-չեկող անառակ որդիդ◆ Այնտեղից մերժվեցավ նա, այնտեղիս արտաքսվեցավ նա, որպես մի անառակ, որպես մի մոլորյալ որդի(Րաֆֆի)◆ Իր անկախ դիրքն ոի ազատ դաստիրակությունը չէր հարմարած հայրենի տան նահապետական ընթացքին ուր անառակ ու անդարձ որդին մը նկատված էր (Գրիգոր Զոհրապ)◆ Այդպես` ոբ երգի անառակ որդի, / Գիտեն, դու մի օր կվերադառնաս / Քո տունն հայրենի նաիրյան Պառնաս (Ձեռագիր)◆ «Աչքդ քոռնա, դու հարամ կաթի անառակ զավակ» ◆ Չհասկացավ, թե ինչպես փաթատվեց որդիասռր մայրն անառակ զավակի ծնկներովը (Պերճ Պռոշյան)◆ Նրանք (կղզյակներն) այս ծովակի «անառակ որդիներն» են... ◆ Անառա՞կ, ինչո՞ւ այդ անուննեք տալիս նրանց ◆ Էնդուր որ չոր, ամայի բաներ են, ոչ ասունի են պետք, ոչ անասունի (Մուրացան)
