անատամ

Հայերեն

• ՄՀԱ՝ [ɑnɑˈtɑm]

Դասական ուղղագրութեամբ՝ անատամ

վանկեր՝ ա•նա•տամ 

Գոյական

1. ատամներ չունեցող, ատամներից զուրկ ◆ Բերանը անատամ, դեմքը կնճռոտած, իսկ ներքին շուրթը դողդողում էր շարունակ։ Հովհաննես Թումանյան
2. (փխբ․) Անզոր, թույլ, անվճռական ◆ Ես ոխ հանեմ մի պառավօրիորդից իր անատամ հարձակումների համար։ (Նար-Դոս)

Հոմանիշներ

1. ատամնազուրկ,
2. ատամնաթափ,
3. ատամնատ,
4. աեակռա,
5. անակռհք,
6. ժոռատ,
7. կեռատ
8. խոռփատ,
9. ակռա
10. ակռապլիկ,
11. ակռապուփկ,
12. ակռավոշ,
13. լեմռիկ,
14. բենքռատ,
15. փենջռատ,
16. փեքռատ,

Արտահայտություններ

1. անատամ գել - կեղեքող, հափշտակող ◆ Որ ձեռիցը գա, մեր գեղը կքանդի, անատամ գել ա։ Սահակ Ամատունի

Բաղադրյալ բառեր

Թարգմանություններ
անգլերեն՝ գերմաներեն՝ դանիերեն՝ թուրքերեն՝ իսպաներեն՝ իտալերեն՝ հոլանդերեն՝ հունարեն՝ շվեդերեն՝ պորտուգալերեն՝ ռուսերեն՝ Беззубый (ru) ‎(Bezzubyj), Потерявший зубы (ru) ‎(Poterjavšij zuby), беззубый (ru) ‎(bezzubyj), Слабый, беззубый, неострый (ru) ‎(Slabyj, bezzubyj, neostryj) վրացերեն՝ ֆրանսերեն՝

Աղբյուրներ

• Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
• Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
• Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
• Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
• Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։