Հայերեն

Դասական ուղղագրութեամբ՝ անգիտություն

վանկեր՝ ան•գիտ•ութ•յուն

Ստուգաբանություն

անգետ՝ անտեղյակ լինելը, չիմանալը ◆ Ու դյութվելով ոչխարները մեղեդիով սրտախոր՝ գլուխ գլխի մընչում էին՝ անգիտությամբ բախտավոր։ Հովհաննես Շիրազ
տգիտություն ◆ Նա [Շահյանը] չէր համարձակվում վիճաբանության բռնվել Մարությանի հետ, երկյուղ կրելով, թե մի՛ գուցե իր անգիտությունը երևան հանի այդ մարդու առաջ, որի վրա սկզբում բարձրից էր սկսել նայել։ (Նար-Դոս)

Բաղադրյալ բառեր

Թարգմանություններ
անգլերեն՝ գերմաներեն՝ դանիերեն՝ թուրքերեն՝ իսպաներեն՝ իտալերեն՝ հոլանդերեն՝ հունարեն՝ շվեդերեն՝ պորտուգալերեն՝ ռուսերեն՝ Незнание (ru) ‎(Neznanije) վրացերեն՝ ֆրանսերեն՝

Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։