անգործունակություն

Հայերեն

• ՄՀԱ՝ [ɑŋɡɔɾt͡sunɑkutʰˈjun]

Ստուգաբանություն

a-` ժխտականա մասնիկ + հուն. praxis՝ «գործողություն»

Բացատրություն

1. (ֆզլգ․) գլխուղեղի կեղևի տարբեր շրջանների կամ կոշտուկային մարմնի հաղորդչական ուղիների վնասման հետևանքով ոչ կամային (առաջին հերթին՝ նպատակաուղղված) շարժումների և գործողությունների խանգարում
2. (իրավ․) քաղաքացիական իրավունքում քաղաքացու փաստական վիճակ, երբ նա հոգեկան հիվանդության կամ տկարամտության հետևանքով չի կարող հասկանալ իր գործողությունների նշանակությունը, կամ ղեկավարել այդ գործողությունները

Հոմանիշներ

1. բրադիպրաքսիա, ապրաքսիա

Թարգմանություններ
անգլերեն՝ apraxia ռուսերեն՝ апраксия (ru) ‎(apraksija)

Աղբյուրներ

• Սիլվա Ամիրյան, Արտաշես Մարտիրոսյան, Ֆիզիոլոգիական տերմինների հայերեն-անգլերեն-ռուսերեն բառարան-տեղեկատու (ԵՊՀ հրատարակչություն), Երևան, 2013 — 704 էջ, ISBN 978-5-8084-1819-6։
• Արեն Կոբալյան, Իրավաբանական համառոտ բացատրական բառարան, Վանաձոր, 2005 — 80 էջ։