անդադար
Հայերեն
- ՄՀԱ՝ [ɑndɑˈdɑɾ]
Դասական ուղղագրութեամբ՝ անդադար
վանկեր՝ ան•դա•դար
Ստուգաբանություն
խմբագրելԱծական
- դադարում՝ ընդհատում չունեցող, անընդհատ ◆ Մարդկանց հոսանքն անդադար գալիս էր ու գալիս։ (Գարեգին Սևունց)
- անհանգիստ, շարժուն, աշխույժ ◆ Մնացել ես անքուն, անդադար, մայրիկ։ (Ջիվանի)
- շարունակ
- միշտ
- Արարատյան, Ղարաբաղ, Կարին՝ չար, չարաճճի, անհանգիստ, անհամբեր ◆ Մկոն շատ անդադար մարդ է, շարունակ ներս ու դուրս կէնե։ Խոխան տղերի մաչին անդադար ա։
Հոմանիշներ
խմբագրել- անընդհատ
- անընդմեջ
- անդուլ
- անդլակի
- անդադրում
- միալար
- հարատև
- միշտ
- մշտական
- մշտատև
- շարունակ
- հանապազ
- անկարելի
- անկտրում
- անհանգիստ
- շարունակաբար
- մշտապես
- անդադարաբար
- անդադարապես
- անհանգապես
- անդադարել
- առմիշտ
Արտահայտություններ
խմբագրելՀականիշներ
խմբագրել- ժամանակավոր
- անցողիկ
Բաղադրյալ բառեր | |
Թարգմանություններ | |
|
Աղբյուրներ
խմբագրել- Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
- Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
- Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։