Հայերեն

Դասական ուղղագրութեամբ՝ անզգամ

վանկեր՝ ան•(ը)զ•գամ

Ստուգաբանություն խմբագրել

չար ◆ Երբ անզգամ Շապուհը իրան թույլ տվեց այդպես վարվել, այլևս ինչու՞ մենք պետք է խնայենք նրան։ (Րաֆֆի)
չարամիտ
վատ
անամոթ, անպարկեշտ ◆ Դու՛րս գնա, կորի՛ր, ա՛յ լիրբ, անզգամ։ Հովհաննես Թումանյան ◆ Անզգամին պատիվ, հարգանք եղած՝ չեղած - մեկ հաշիվ է։ (Ջիվանի)

Բաղադրյալ բառեր

Թարգմանություններ
անգլերեն՝ գերմաներեն՝ դանիերեն՝ թուրքերեն՝ իսպաներեն՝ իտալերեն՝ հոլանդերեն՝ հունարեն՝ շվեդերեն՝ պորտուգալերեն՝ ռուսերեն՝ վրացերեն՝ ֆրանսերեն՝

Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։