Հայերեն

Դասական ուղղագրութեամբ՝ անէանալ

վանկեր՝ ա•նէ•ա•նալ

Ստուգաբանություն

ոչնչանալ, անհետանալ ◆ Շավարշը մի պահը միայն ուզում էր բաց թողնել ձին հետևից, վախենալով, որ կինը կանէանա ու կտեսլանա հանկարծ, կցնդի։ Եղիշե Չարենց ◆ Նրանց թվում էր, թե իրենք ևս գոլորշիանում ոն կամաց կամաց, խառնվում են իրար հետ, բարձրանում և անէանում։ (Նար-Դոս)
վերանալ, մեռնել

Էանալ

Թարգմանություն

Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։