անլիզու
Հայերեն բարբառային բառ
վանկեր՝ ան•լի•զու
- Արարատյան, Կարին՝ հուսելու կարողություն չունեցող ◆ Անլիզու անասունա ա, ի՞նչ ես խեխում (փխբ․)
- ճարտար լեզու՝ խոսելու շնորհք ունեցող ◆ Խեճոն անլիզու մարդ է, հեչ իրեն պաշտպանել չի կրնա։
Արտահայտություններ
խմբագրելԱղբյուրներ
խմբագրել- Հրաչյա Աճառյանի անվան լեզվի ինստիտուտ, Հայոց լեզվի բարբառային բառարան («Նաիրի» հրատարակչություն), Երևան, «ՀՀ Գիտությունների ազգային ակադեմիա», 2001-2002 — 2792 էջ։