Հայերեն

Դասական ուղղագրութեամբ՝ անկեղծութիւն

վանկեր՝ ան•կեղ•ծութ•յուն

Ստուգաբանություն

ճշմարտություն ասելու հատկություն, անկեղծ լինելը, բնավորության դրական գիծ, որն ունեցող մարդը միշտ ասում է ճշմարտությունը, չի սիրում կեղծիք և ձևամոլություն ◆ Մի՞թե անկեղծությունն ամենամեծ առաքինությունը չէ։ (Նար-Դոս)
անկեղծ արարք՝ վերաբերմունք

Բաղադրյալ բառեր

Թարգմանություն

Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։

Ա․ Ա․ Նալչաջյան, Հոգեբանական բառարան («Լույս» հրատարակչություն), Երևան, 1984 — 240 էջ։
Հարություն Ալեքսանյան, Ելեն Գոլդբերգ, Բարեվարքության եզրույթների բառարան, Երևան, «Էդիթ Պրինտ», 2016 — 128 էջ։