անկիրք
Հայերեն
- ՄՀԱ՝ [ɑŋˈkiɾkʰ]
Դասական ուղղագրութեամբ՝ անկիրք
վանկեր՝ ան•կիրք
Ստուգաբանություն խմբագրել
Ածական
- կիրք չունեցող ◆ Աննյութ, անմարմին, անկիրք, սեր չկա, Ա՜խ, մաքուր սերը երազ է միայն։ (Ավետիք Իսահակյան)
- առանց կրքի
- ոչ ջերմ
- սառն
- անտարբեր
- անզգա ◆ Սերդ, ինչպես լուսնահարի սեր, անկիրք էր այնպես։ (Ավետիք Իսահակյան)
Հոմանիշներ խմբագրել
- անկիր
- անկիրնդունակ
- անեռանդ
Արտահայտություններ խմբագրել
| Բաղադրյալ բառեր | |
| Թարգմանություններ | |
| |
Աղբյուրներ խմբագրել
- Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
- Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
- Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։