Հայերեն

Դասական ուղղագրութեամբ՝ անյայտ

վանկեր՝ ան•հայտ

Կազմություն

Նախածանց՝ ան-, արմատ՝ հայտ:

ոչ հայտնի, թաքուն, ծածուկ մնացած
անծանոթ, չճանաչված ◆ Անծայր է գիշերը, անհայտ է ուղին։ Եղիշե Չարենց ◆ Անհայտ, անորոշ, անձև տենչերով Ձգտում է հոգիս հեռու, շատ հեռու։ (Ավետիք Իսահակյան)
օտարոտի
աննշան, աչքի չընկնող, չնչին ◆ Ամեն մի անհայտ բանվոր… հազար պոեմներ ունի։ Եղիշե Չարենց
հրապարակ չհանվող, ծածուկ պահվող
անորոշ, որոշակիորեն չսահմանված՝ չսահմանվող
չհայտնաբերված, չհայտնագործված ◆ Եվ անհայտ էին երկրի կողմերը․ ո՞րն է արևելքը, ո՞րն՝ արևմուտքը, հարավն ու հյուսիսը։ (Հրաչյա Քոչար)

անհայտ կերպով ◆ Դու ինձ կորցրիր․ մենք ընկանք բաժան, Անհայտ գալարվեց մեր մռայլ հոգին։ (Շուշանիկ Կուրղինյան)

անհայտ կորած - պատերազմում կամ որևէ աղետի ժամանակ անհայտացած (անձ) ◆ Մեկը հիշում էր անհայտ կորած որդուն և սուգ էր անում։ (Ակսել Բակունց)

Բաղադրյալ բառեր

Թարգմանություն

Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։