անհանգստություն

Հայերեն

• ՄՀԱ՝ [ɑnhɑŋɡstutʰˈjun]

Դասական ուղղագրութեամբ՝

վանկեր՝ ան•հան•գ(ը)ս•տու•թյուն 

Գոյական

1. անհանգիստ լինելը
2. անհանգիստ վիճակ
3. անհանգստացնող հանգամանք
4. հուզմունք, խռովք ◆ Նա պարզ տեսնում էր ժողովրդական զանգվածների անհանգստությունը և ջանում էր կանխել որևէ տարերային պոռթկում։ Դերենիկ Դեմիրճյան
5. մտահոգություն ◆ Տիկինը… արագ զգաց իր անզգուշությունը, որով մատնեց իր անհանգստությունը երիտասարդի բացակայման առթիվ։ (Ակսել Բակունց)
6. տկարություն

Հոմանիշներ

1. նեղություն
2. անհանդարտություն

Արտահայտություններ

1. անհանգստություն պատճառել - անհանգիստ անել, անհանգստացնել, մտահոգություն պատճառել ◆ Որդու դրությունը մեծ անհանգստություն էր պատւճառում իրեն։ (Նար-Դոս)

Բաղադրյալ բառեր

Աղբյուրներ

• Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
• Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
• Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
• Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
• Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։