Հայերեն

  • ՄՀԱ՝ [ɑnhɑtɑkɑn mɔtɛˈt͡sʰum]

Բացատրություն

  1. (հոգեբ.) ուսումնական աշխատանքի, կառավարման, սոցիալական շփման պրոցեսներում անձի անհատականությունը հաշվի առնելը (օրինակ՝ սովորեցնելիս սովորողի մտածողության արագ կամ դանդաղ լինելը, հիշողության՝ տվյալ անձի համար առավել արդյունավետ տեսակը հաշվի առնելը և նրա վրա հենվելը և այլն)


Աղբյուրներ խմբագրել

  • Ա․ Ա․ Նալչաջյան, Հոգեբանական բառարան («Լույս» հրատարակչություն), Երևան, 1984 — 240 էջ։